Twórczość Norblina w Polsce przypada na czas odradzania się kultury po odzyskaniu przez kraj niepodległości w 1918 r. Jest to okres szybkiego rozwoju gospodarczego i kulturalnego Polski, a także poszukiwań stylu narodowego. Twórczość Stefana Norblina znakomicie wpisuje się w kontekst kulturowy tego okresu, zaś styl art déco, w którym głównie tworzył, stał się wyznacznikiem mody i gustu tych lat. Życie w stolicy lat międzywojennych obfitowało w wiele wydarzeń artystycznych. Norblin jako twórca wszechstronny: malarz, portrecista, projektant wnętrz i architektury, ilustrator, grafik reklamowy, projektant mody, a nawet projektant kostiumów teatralnych, należał w Polsce do grona najbardziej wziętych artystów tego okresu.

W 1941 r. Norblinowie wyruszają w podróż do Stanów Zjednoczonych. Przez Rumunię, Turcję, Irak trafiają do Indii gdzie artysta dekoruje i projektuje wnętrza rezydencji pałacowych. Powstają imponujące malowidła ścienne, w których Norblin umiejętnie łączy indyjską tradycję ze stylem ówczesnego malarstwa zachodniej Europy. Maluje portrety właścicieli rezydencji. Pierwszym zleceniem artysty była dekoracja wnętrz pałacu-rezydencji w mieście Morvi (obecnie Morbi), a następnie w pałacu w Patnie. Otwiera także indywidualną wystawę w galerii Sir Cowasji Jehangir Hall w Bombaju (obecnie Mumbai) w 1944 r. W tym samym roku rodzi się syn Norblinów – Andrzej Piotr. Kolejne, olbrzymie zlecenie otrzymuje Norblin w mieście Jodhpur w Rajasthanie w nowo powstającym wielkim pałacu Umaid Bhawan. Projektuje tam nowe meble, tworzy imponujące malowidła ścienne oraz na płótnie.

W 1946 Norblinowie wraz synem osiedli w Stanach Zjednoczonych, pod San Francisco. Artysta podejmuje się zleceń portretowych, pracuje także w firmie dekoratorskiej. Artysta umiera nagle w 1952 r.

 Dzięki programowi Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Kolekcje Muzealne, udało się pozyskać do zbiorów Muzeum nowy, nieznany dotąd obraz. 

Po raz pierwszy na wystawie zaprezentujemy portret doktora Maxa Makowskiego, przyjaciela artysty, który pomógł Norblinom podczas ich pobytu w Bagdadzie. Prawdopodobnie jest to jedyna praca Stefana Norblina pochodząca z okresu irackiego znajdująca się w Polsce, może nawet jedyny zachowany obraz artysty z Iraku.

Zakup dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.